شعر و دل نوشته های اسارت

جفا بس کن

دگر بر جان من یارا بیاجوروجفا بس کن

دل غمدیده ام خُرّم ، بجان من بلا بس کن

همه نالند از هجرت ،دل ودیده شده جایت

برون آی از پس پرده، عزیزمن خفا بس کن

نهادم بر رهت یارا ، چراغ دلفروز خود

دگر آشفته ام ننما ، تو را حق ِ‌خدا بس کن

دل ما را تو بربستی، به بوی زلف مشکینت

دل ازدلبرجدا گشته ، دل ازدلبرجدا بس کن

رقیب آمد به بزم من، زده خنجربه عزم من

کنون بنما رخت ای مه ،ببین ماتمسرابس کن

شنیدم من ندای او ، به گوش جان صدای او

بسوزازدرد ما هردم ،چراجوئی دوا بس کن

چوبا نفست شدی همره یقین جانا شوی گمره

بپیش ما نیا دیگر، مگو دیگر جفا بس کن

من و من گمرهی دارد ، بیا با ما بشو همره

چوخودباخودشوی همره شوی بی رهنما بس کن

به حق خالق داور ،به حق نور پیغمبر

به حق ناله ی شاهد بروح این دعا بس کن

شاهد جهرمی

عراق الانبار

1364/9/16